Beste Frank, wat heb je allemaal gedaan in je leven tot nu toe?
Absurde vraag, daar zou ik een boek voor nodig hebben. Maar het punt is dat ik lang niet zoveel heb beleefd als mijn vader Gerard. Dus een boek over mij, daar komt het niet van. Gewoon te weinig beleefd. Wel een goed leven gehad, hoor, dat bovendien nog even doorgaat.
We weten nou wel van je vader Gerard. Maar wie was je moeder?
Dat was Gerda. Toen ze klein was, had ze, in de woorden van Gerard die haar toen al kende, “een gouden karakter”. Ze had in ieder geval een karakter dat hem goed uitkwam: loyaal, liefhebbend, zacht, dapper. Maar erg verlegen, van haar heb ik het gevoel/de angst georven niet goed genoeg te zijn. Toen ze 17 was, begon de wereld zich voor haar te openen en ‘Bam’, brak de oorlog uit. Ze werd thuis strak gehouden. Na de oorlog trouwde ze meteen haar verzetsheld Gerard. Ze kon niet goed uit de verf komen, is mijn oordeel. Gerda heeft mij wel gesteund toen ik het als kind moeilijk had. En ze was slim.
Wat voor werk deed je?
Ik was eerst student, toen een tijd uitleenkracht in de openbare bieb. Parttime, daar kon je toen van leven. Nog een paar jaar gewerkt in de bieb in het Tropeninstituut als indexeerder. Toen ging Gerard dood en kon ik eindelijk afstuderen. Vervolgens omgeschoold naar het basisonderwijs. Ook mijn zussen Ank en Charlotte zijn na hun studie niet op het terrein van hun afstuderen gaan werken. Qua afkomst pasten we niet in dat milieu. Maar goed, het schoolmeesterschap was mooi en erg intensief werk. Ik heb het met liefde gedaan al was ik voor mezelf zeker in de eerste jaren nooit goed genoeg. Op het laatst gaf ik les aan nieuwkomers en dat was fijn. Het was een niche waar de directeur en de inspectie niet helemaal greep op hadden. Ik vond dat gewone leerkrachten teveel alleen maar uitvoerders werden van een opgelegde didactiek. Theo Thijssen zou ervan gegruwd hebben. Na mijn pensionering ben ik dus gaan onderzoeken en schrijven.
Is er dan helemaal niks echt belangrijks in je leven gebeurd?
Nou zeg, weer zo een stomme vraag. Ik had een gewoon leven zoals miljoenen. Belangrijk waren ook mijn relaties en kinderen. Met Sonja kreeg ik Rosa en Wanja, rozenbottel en wanneman, twee schatten van kinders. En zij maakten weer kleintjes. Vier stuks waar ik qua oppas van geniet.
Laatste vraag: wat heeft het schrijven je gebracht?
Dat boek van Gerard, het móest naar mijn gevoel gewoon gedaan worden. Dat zat diep. Hij had het verdiend en ik wilde nou wel eens weten wat voor man hij was. Het boek is gelukt maar dat laatste niet helemaal: ik ben geen psycholoog en bovendien sprak en schreef hij daar zelf niet over. Dat is jammer maar er viel genoeg te beleven met wat hij allemaal had meegemaakt.
Ik zie dat je nog iets kwijt wil. Vooruit dan maar. Wat?
Ik wilde nog zeggen dat Charlotte, mijn zus, mijn boek op een fantastische manier heeft afgewerkt. Dat had ik zelf nooit voor elkaar gekregen.
