kleine genocide, immens leed

Ik mailde onlangs met mijn Joodse vriend in de Verenigde Staten over het conflict in Gaza en Libanon. Ik vertelde hem dat ik de Israëlische militaire actie en politiek richting genocide vond gaan. Hij antwoordde mij dat hij dat niet met me eens was. Als je keek naar de genocides in de vorige eeuw -van de Armeniërs, Roma en Joden- dan was daarbij sprake van een grote mate van opzettelijkheid en een groter aantal slachtoffers. “The ultimate goal of the Israelis is to separate from the Palestinians, not to eliminate them.”, zo schreef hij. Ik ga hem antwoorden dat die opzettelijkheid van uitmoorden, uithongeren en verwijderen er bij een zeer groot deel van de regering Netanyahu echt wel is. Voor wat betreft het grotere aantal heeft hij echter gelijk. 45.000 Is niets vergeleken met de 1 miljoen Armeniërs aan het einde van de Eerste of de bijna 6 miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog. Maar getallen zeggen niet alles. Misschien moeten we spreken van een kleine genocide, een genocidetje. Maar het menselijke leed blijft immens groot. Ik moet er vaak aan denken.